miércoles, 30 de abril de 2014
martes, 29 de abril de 2014
28 de abril de 2014: Día Internacional da Seguridade e a Saúde no Traballo
A desregulación lexislativa condena a seguridade e a saúde dos traballadores e a economía do noso país
Cartel do Día Internacional da Seguridade e a Saúde no Traballo
A medida que se prolonga o período de crise económica global que arrincou en 2008, vanse oíndo máis voces a diciren que a situación en que nos atopamos non é unha paréntese tras da cal volverán recuperarse os ritmos de crecemento e os dereitos sociais e laborais volatilizados polos recortes e as políticas de austeridade. O que ao primeiro se presentou como un momento de excepcionalidade pasaxeira desvelouse ao cabo como a imposición dun novo paradigma económico, social e laboral ao que a clase traballadora e a cidadanía en xeral deberán resignarse. As elites mundiais, seguindo un guión previamente redactado polos ideólogos do neoliberalismo, aproveitaron as condicións creadas por unha crise orixinada pola desregulación do sector financeiro para completar a implantación dun modelo de acumulación por desposuimento, mercantilizando aqueles servizos públicos básicos que garantían a protección social e dos dereitos laborais e cidadáns conquistados ao longo de décadas. En definitiva, un modelo que garante os beneficios ás elites á custa da calidade democrática das nosas sociedades.
As políticas de austeridade impostas pola Comisión Europea e a troica aos Gobernos europeos e, en especial, aos da periferia do continente, transformáronse no noso país nunha vaga de recortes de servizos públicos básicos, de privatizacións e nunha reforma laboral que deteriora gravemente o dereito á negociación colectiva nas empresas e está logrando que o modelo precario se configure como hexemónico na estrutura sociolaboral española, desprazando o emprego estable, con dereitos e salarios dignos. O que os tecnócratas da troica presentan como un inevitable paquete de medidas para saír da crise non é máis ca a aposta ideolóxica do neoliberalismo e a imposición aos países periféricos de Europa dun modelo produtivo e de relacións laborais que desmonta o Estado social, democrático e de dereito e nos achega paso a paso a estándares propios dos países en desenvolvemento.
Pero esta ofensiva non se limita a deteriorar as condicións de traballo e privatizar os servizos públicos rendibles. Arestora, a saúde laboral é un dos obxectivos que está no albo das elites: o dereito á seguridade e á saúde no traballo, un dos obxectivos centrais das políticas sociais europeas, é considerado hoxe un atranco que hai que superar para aumentar a competitividade da economía europea. Esta argumentación non só se materializa nun descenso dos investimentos en políticas preventivas nas empresas, senón que esixe reformas lexislativas que rebaixen a protección da saúde e a seguridade dos traballadores.
Esta deriva desreguladora deu os seus primeiros pasos en Europa a mediados da pasada década pero acelerou a súa escalada coa chegada da crise económica. Desde 1978 e cada cinco anos, a Comisión Europea fixaba metas concretas, precisas e avaliables en programas de acción cos que se pretendía harmonizar a situación da saúde e a seguridade no traballo entre os diferentes países da UE fixando como obxectivo os estándares máis elevados de protección. Desde 2002, o instrumento utilizado con este fin pasou a denominarse «estratexia», e aínda que a xuízo do movemento sindical europeo continúa sendo unha ferramenta imprescindible para lograr o propósito da harmonización, está a sufrir devagar un desgaste na súa concepción. Cada nova estratexia incorpora máis partes descritivas e desiderativas e menos obxectivos concisos e cuantificables.
Desde 2011, a Comisión Europea está a afondar nesta liña, expoñendo as súas dúbidas sobre a necesidade dunha Estratexia Europea de Seguridade e Saúde no Traballo nun contexto de crise económica e afirma que a prioridade debe centrarse en aliviar as empresas da carga administrativa da lexislación vixente. O desemprego utilízase como elemento de chantaxe para desprazar a saúde dos obxectivos centrais das políticas comunitarias.
Pero o novo tento que ao cabo axustou todas estas políticas foi a publicación, o 2 de outubro de 2013 por parte da Comisión Europea, do programa REFIT (Adecuación e eficacia da normativa: resultados e próximas etapas), un documento que, baixo o paraugas de conceptos como «regulación intelixente», «simplificación lexislativa» ou «redución da carga reguladora», oculta unha das maiores agresións coñecidas contra a protección social e do ambiente, a saúde e seguridade dos traballadores, os dereitos de información e consulta e o diálogo social. En materia de prevención de riscos supuxo, entre outras consecuencias, a decisión de non impulsar nova lexislación en materia de saúde laboral no que resta do mandato da Comisión, o que leva consigo paralizar as dúas principais iniciativas lexislativas comprometidas na vixente Estratexia Europea, como son a revisión da directiva de canceríxenos e a aprobación da de trastornos musculoesqueléticos, e non trasladar a texto articulado acordos sectoriais asinados no marco do diálogo social europeo.
As políticas do Goberno español, inseridas nesta corrente ideolóxica e cuxa máxima expresión é a reforma laboral de 2012, teñen o seu último fito en cuestións de saúde e seguridade no traballo coa presentación do anteproxecto de reforma da lei de mutuas en decembro do pasado ano. A aposta do Goberno é configurar as mutuas como únicas entidades capaces de asumir a xestión das novas prestacións da seguridade social, e faise por unha suposta maior eficacia no aproveitamento dos recursos públicos. Esta afirmación está trufada de ideoloxía neoliberal e desmóntase só con ler os informes do Tribunal de Contas ou con considerar o tremendo subrexistro de enfermidades relacionadas co traballo que terminan derivándose aos servizos públicos de saúde como enfermidades comúns (un descenso acumulado de preto do 28 % das enfermidades profesionais notificadas desde 2008). A desaparición do concepto «prevención» do Fondo de Rehabilitación das Mutuas reduce de maneira significativa a súa competencia preventiva e demostra o afán mercantilista da reforma. A vinculación dos recursos públicos xerados polas continxencias profesionais ás políticas públicas en materia de prevención supuxo importantísimas reducións de sinistralidade que hoxe en día corre o perigo de rebrotar (xa se veñen apreciando significativas moderacións do descenso da sinistralidade, tanto en termos absolutos como en índices de incidencia, en todos os sectores, cando non significativos incrementos como no caso do sector dos servizos).
Pero talvez sexa a xestión da incapacidade temporal por continxencias comúns, dando capacidade á mutua para propoñer a alta sen existir o acto médico e concedendo a consideración de silencio administrativo positivo ante a ausencia de resolución expresa do médico do sistema de saúde, o elemento que demostre de xeito máis palpable o carácter economicista dunhas políticas fundamentadas que eliminan o dereito ao restablecemento da saúde a cambio dos intereses económicos das empresas e que se basean en presupostos falsos, neste caso unha suposta perda de competitividade debida a uns elevados niveis de absentismo que a realidade nos indica que son similares aos dos países do noso contorno.
O 28 de abril, Día Internacional da Saúde e a Seguridade no Traballo, é a xornada que o movemento sindical mundial aproveita para recordar as vítimas dos accidentes e as enfermidades producidas polo traballo e para reclamar a mellora das condicións que soportan as traballadoras e os traballadores.
A Confederación Europea de Sindicatos e a Confederación Sindical Internacional lembran cada 28 de abril que coa presenza de sindicatos na empresa o traballo é máis seguro. Nesta liña, a Unión Xeral de Traballadores e Comisións Obreiras non podemos deixar de denunciar en 2014 unhas políticas que, de non se corrixir, terán devastadoras consecuencias en termos de saúde laboral e pública, que están contribuíndo a acentuar as desigualdades e que condenan o noso país a un modelo produtivo incapacitado para xerar un emprego digno e de calidade.
Neste sentido, non podemos esquecer que as estatísticas de sinistralidade laboral continúan a amosar datos totalmente inasumibles para as nosas organizacións sindicais. O índice de incidencia dos accidentes mortais en Galicia alcanzou no ano 2013 o valor de 5,3, superior á media do Estado español que foi do 3,1. Este dato sitúa a nosa comunidade no terceiro lugar no conxunto do Estado. O índice de incidencia de accidentes graves en Galicia foi no 2013 do 52,2, o máis alto de todas as comunidades, chegando case a duplicar a media estatal, que foi do 23,8.
Por este motivo, CCOO e UGT reclamámoslle ao Goberno de España:
• A retirada do texto do proxecto de reforma da lei de mutuas daqueles elementos lesivos para os traballadores, na liña do ditame aprobado polo Pleno do Consello Económico e Social.
• Unha mellora na normativa de enfermidades profesionais que, co obxectivo de reducir o seu subrexistro, facilite os procesos de recoñecemento e actualice a súa listaxe de acordo coas últimas investigacións científicas.
• A aprobación da Estratexia Española de Seguridade e Saúde no Traballo 2013-2020, incluíndo obxectivos precisos de redución da sinistralidade, afloramento de enfermidades producidas polo traballo e de equivalencia da protección independentemente do tipo de relación laboral.
• Mantemento dos investimentos públicos en materia de prevención de riscos laborais.
Somos conscientes de que ningún destes obxectivos enfrontados aos intereses das elites poderán alcanzarse sen o concurso activo dunha maioría social. Por este motivo, CCOO e UGT facemos un chamamento á cidadanía a participar en todas as convocatorias sociais e sindicais que se desenvolverán nos meses vindeiros, empezando polo próximo 1.º de Maio.
As políticas de austeridade impostas pola Comisión Europea e a troica aos Gobernos europeos e, en especial, aos da periferia do continente, transformáronse no noso país nunha vaga de recortes de servizos públicos básicos, de privatizacións e nunha reforma laboral que deteriora gravemente o dereito á negociación colectiva nas empresas e está logrando que o modelo precario se configure como hexemónico na estrutura sociolaboral española, desprazando o emprego estable, con dereitos e salarios dignos. O que os tecnócratas da troica presentan como un inevitable paquete de medidas para saír da crise non é máis ca a aposta ideolóxica do neoliberalismo e a imposición aos países periféricos de Europa dun modelo produtivo e de relacións laborais que desmonta o Estado social, democrático e de dereito e nos achega paso a paso a estándares propios dos países en desenvolvemento.
Pero esta ofensiva non se limita a deteriorar as condicións de traballo e privatizar os servizos públicos rendibles. Arestora, a saúde laboral é un dos obxectivos que está no albo das elites: o dereito á seguridade e á saúde no traballo, un dos obxectivos centrais das políticas sociais europeas, é considerado hoxe un atranco que hai que superar para aumentar a competitividade da economía europea. Esta argumentación non só se materializa nun descenso dos investimentos en políticas preventivas nas empresas, senón que esixe reformas lexislativas que rebaixen a protección da saúde e a seguridade dos traballadores.
Esta deriva desreguladora deu os seus primeiros pasos en Europa a mediados da pasada década pero acelerou a súa escalada coa chegada da crise económica. Desde 1978 e cada cinco anos, a Comisión Europea fixaba metas concretas, precisas e avaliables en programas de acción cos que se pretendía harmonizar a situación da saúde e a seguridade no traballo entre os diferentes países da UE fixando como obxectivo os estándares máis elevados de protección. Desde 2002, o instrumento utilizado con este fin pasou a denominarse «estratexia», e aínda que a xuízo do movemento sindical europeo continúa sendo unha ferramenta imprescindible para lograr o propósito da harmonización, está a sufrir devagar un desgaste na súa concepción. Cada nova estratexia incorpora máis partes descritivas e desiderativas e menos obxectivos concisos e cuantificables.
Desde 2011, a Comisión Europea está a afondar nesta liña, expoñendo as súas dúbidas sobre a necesidade dunha Estratexia Europea de Seguridade e Saúde no Traballo nun contexto de crise económica e afirma que a prioridade debe centrarse en aliviar as empresas da carga administrativa da lexislación vixente. O desemprego utilízase como elemento de chantaxe para desprazar a saúde dos obxectivos centrais das políticas comunitarias.
Pero o novo tento que ao cabo axustou todas estas políticas foi a publicación, o 2 de outubro de 2013 por parte da Comisión Europea, do programa REFIT (Adecuación e eficacia da normativa: resultados e próximas etapas), un documento que, baixo o paraugas de conceptos como «regulación intelixente», «simplificación lexislativa» ou «redución da carga reguladora», oculta unha das maiores agresións coñecidas contra a protección social e do ambiente, a saúde e seguridade dos traballadores, os dereitos de información e consulta e o diálogo social. En materia de prevención de riscos supuxo, entre outras consecuencias, a decisión de non impulsar nova lexislación en materia de saúde laboral no que resta do mandato da Comisión, o que leva consigo paralizar as dúas principais iniciativas lexislativas comprometidas na vixente Estratexia Europea, como son a revisión da directiva de canceríxenos e a aprobación da de trastornos musculoesqueléticos, e non trasladar a texto articulado acordos sectoriais asinados no marco do diálogo social europeo.
As políticas do Goberno español, inseridas nesta corrente ideolóxica e cuxa máxima expresión é a reforma laboral de 2012, teñen o seu último fito en cuestións de saúde e seguridade no traballo coa presentación do anteproxecto de reforma da lei de mutuas en decembro do pasado ano. A aposta do Goberno é configurar as mutuas como únicas entidades capaces de asumir a xestión das novas prestacións da seguridade social, e faise por unha suposta maior eficacia no aproveitamento dos recursos públicos. Esta afirmación está trufada de ideoloxía neoliberal e desmóntase só con ler os informes do Tribunal de Contas ou con considerar o tremendo subrexistro de enfermidades relacionadas co traballo que terminan derivándose aos servizos públicos de saúde como enfermidades comúns (un descenso acumulado de preto do 28 % das enfermidades profesionais notificadas desde 2008). A desaparición do concepto «prevención» do Fondo de Rehabilitación das Mutuas reduce de maneira significativa a súa competencia preventiva e demostra o afán mercantilista da reforma. A vinculación dos recursos públicos xerados polas continxencias profesionais ás políticas públicas en materia de prevención supuxo importantísimas reducións de sinistralidade que hoxe en día corre o perigo de rebrotar (xa se veñen apreciando significativas moderacións do descenso da sinistralidade, tanto en termos absolutos como en índices de incidencia, en todos os sectores, cando non significativos incrementos como no caso do sector dos servizos).
Pero talvez sexa a xestión da incapacidade temporal por continxencias comúns, dando capacidade á mutua para propoñer a alta sen existir o acto médico e concedendo a consideración de silencio administrativo positivo ante a ausencia de resolución expresa do médico do sistema de saúde, o elemento que demostre de xeito máis palpable o carácter economicista dunhas políticas fundamentadas que eliminan o dereito ao restablecemento da saúde a cambio dos intereses económicos das empresas e que se basean en presupostos falsos, neste caso unha suposta perda de competitividade debida a uns elevados niveis de absentismo que a realidade nos indica que son similares aos dos países do noso contorno.
O 28 de abril, Día Internacional da Saúde e a Seguridade no Traballo, é a xornada que o movemento sindical mundial aproveita para recordar as vítimas dos accidentes e as enfermidades producidas polo traballo e para reclamar a mellora das condicións que soportan as traballadoras e os traballadores.
A Confederación Europea de Sindicatos e a Confederación Sindical Internacional lembran cada 28 de abril que coa presenza de sindicatos na empresa o traballo é máis seguro. Nesta liña, a Unión Xeral de Traballadores e Comisións Obreiras non podemos deixar de denunciar en 2014 unhas políticas que, de non se corrixir, terán devastadoras consecuencias en termos de saúde laboral e pública, que están contribuíndo a acentuar as desigualdades e que condenan o noso país a un modelo produtivo incapacitado para xerar un emprego digno e de calidade.
Neste sentido, non podemos esquecer que as estatísticas de sinistralidade laboral continúan a amosar datos totalmente inasumibles para as nosas organizacións sindicais. O índice de incidencia dos accidentes mortais en Galicia alcanzou no ano 2013 o valor de 5,3, superior á media do Estado español que foi do 3,1. Este dato sitúa a nosa comunidade no terceiro lugar no conxunto do Estado. O índice de incidencia de accidentes graves en Galicia foi no 2013 do 52,2, o máis alto de todas as comunidades, chegando case a duplicar a media estatal, que foi do 23,8.
Por este motivo, CCOO e UGT reclamámoslle ao Goberno de España:
• A retirada do texto do proxecto de reforma da lei de mutuas daqueles elementos lesivos para os traballadores, na liña do ditame aprobado polo Pleno do Consello Económico e Social.
• Unha mellora na normativa de enfermidades profesionais que, co obxectivo de reducir o seu subrexistro, facilite os procesos de recoñecemento e actualice a súa listaxe de acordo coas últimas investigacións científicas.
• A aprobación da Estratexia Española de Seguridade e Saúde no Traballo 2013-2020, incluíndo obxectivos precisos de redución da sinistralidade, afloramento de enfermidades producidas polo traballo e de equivalencia da protección independentemente do tipo de relación laboral.
• Mantemento dos investimentos públicos en materia de prevención de riscos laborais.
Somos conscientes de que ningún destes obxectivos enfrontados aos intereses das elites poderán alcanzarse sen o concurso activo dunha maioría social. Por este motivo, CCOO e UGT facemos un chamamento á cidadanía a participar en todas as convocatorias sociais e sindicais que se desenvolverán nos meses vindeiros, empezando polo próximo 1.º de Maio.
miércoles, 23 de abril de 2014
18/04/2014 - Jesús
Iglesias (Pontevedra)
Aunque el servicio de
Intervención todavía no tiene cerrado de manera definitiva y oficial el
preceptivo informe, todo apunta a que la Deputación abonará el próximo mes a
sus alrededor de 700 funcionarios la extra de 2012. Tanto el comité de empresa
como el presidente de la institución provincial han coincidido desde el primer
momento en que la paga debe abonarse al conjunto de los trabajadores y no solo
al personal laboral, por lo que todos los empleados de la ‘casa’ percibirán
cantidades que oscilarán entre los 200 y los 400 euros.
El abono de la extra,
suprimida en su momento por el Gobierno central en aras de controlar el déficit
público, es el resultado de una sentencia judicial emitida a principios de año.
El fallo daba la razón a una reclamación conjunta presentada por los sindicatos
CSIF, CC OO, UGT y CIG y obligaba a la Administración que preside Rafael Louzán
a abonar la parte proporcional de la paga de diciembre de 2012 al personal
laboral.
En concreto, la
sentencia del Juzgado de lo Social número 3 de Pontevedra impone devolver a los
137 trabajadores que ocupan este tipo de puesto parte de la retibución
percibida en el período comprendido entre el 1 de enero y el 14 de julio de
2012 (que asciende a unos 30.000 euros).
Mala decisión
Tras conocer el fallo
judicial, el propio Rafael Louzán aseguró que la decisión de suprimir esta
gratificación no estuvo bien adoptada. De hecho, tanto los técnicos como las
sentencias previas apuntaban desde un primer momento a que la medida de abonar
la extra de 2012 no dejaría fuera a ninguno de los 700 funcionarios adscritos a
la Deputación.
En cualquier caso, una
vez que el presidente provincial declinó recurrir la sentencia en el Tribunal
Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), es el servicio de Intervención el que
debe dar el visto bueno al abono de esta paga a través de un informe (su
elaboración fue encargada por Louzán a principios de febrero). El beneplácito
de los técnicos es el único trámite burocrático que queda pendiente para
garantizar que, tal y como desean las partes, la Ley ampara la extensión de la
sentencia al conjunto de los funcionarios.
No obstante, a la
espera de que se conozca el contenido íntegro del informe y se ratifique la
buena noticia para los trabajadores de la institución provincial, el camino
parece estar despejado para que se produzca el abono de la extra de 2012. Según
explica el presidente del comité de empresa de la Deputación, José Ramón
Piñeiro, «a cuestión fundamental consistía en que o servizo de Intervención
contrastara a información das diferentes sentenzas», ya que el fallo que se
emitió «afecta a tódolos traballadores laborais» y no existe ninguno relativo
al personal funcionario. «Trátase pois -aclara el delegado sindical- dunha
decisión política».
Sentencias previas
Piñeiro asegura que
las organizaciones sindicales se encargaron de remitir a Intervención «toda
unha serie de sentenzas do Tribunal do Contencioso-administrativo que viñan
dicindo exactamente o mesmo que dicía a sentenza do Social que afecta aos
traballadores da Deputación». «Todas veñen na mesma liña e temos incluso o caso
da Deputación de Toledo, na que hai dúas sentenzas -subraya- que lle dan a
razón a unha funcionaria na súa demanda de pago da extra de 2012».
El delegado sindical
de CC OO constata que, una vez conocida esta información, «o que conclúe
Intervención é que os argumentos xurídicos son iguais tanto no fallo do Xulgado
do Social como nos emitidos polo Tribunal Contencioso-administrativo e que,
polo tanto, non existe ningún problema á hora de efectuar este tipo de
pagamento da extra».
miércoles, 16 de abril de 2014
1º DE MAIO
NAMENTRAS
O GOBERNO TRABALLA DIA A DÍA PARA RECORTARCHE OS TEUS DEREITOS LABORAIS E
SOCIAIS, ¿ TÍ QUÉ
FAS ?
Coa
disculpa da crise financieira i económica, os Gobernos de Mariano Rajoy e Nuñez
Feijoo puxeron en práctica un verdadeiro asalto aos dereitos laborais, que
tantos anos i esforzos nos levara conquistar, coa falacia demostrada, de que o recorte désos dereitos era necesario para
crear emprego. Puxeron en marcha a Reforma laboral que soio sirveu para:
·
Despedir a traballadores/as fixos/as,
para no mellor dos casos,seren substituidos por traballadores temporais e con
contratos a tempo parcial.
·
Reducir os salarios, ben como
consecuencia de que quedan por debaixo do IPC na negociación colectiva, ben
como resultado da reducción directa dos mesmos,e conxelar perante 4 anos o
salario do personal das Administracions.
·
Empeorar as condicions de traballo,
facilitando ás empresas a modificación substancial unilateral das condicions de traballo.
Ademais rebaixaron as
condicions da prestación por desemprego, as prestacions do FOGASA, e reduxeron
o poder adquisitivo dos pensionistas.
Pero ademais a sanidade pública cada
vez e menos pública e menos universal, o ensino regulase de xeito mais clasista
e reducense as becas, o que impide a igualdade de oportunidades, desmantelase
a dependencia suprimindo as prestacions que se ganaran nos últimos anos.
Agora
coa reforma da Lei de Mutuas, que está a tramitación parlamentaria, pretenden
que os traballadores/as teñen que acudir enfermos ao seu posto de traballo.
O
Goberno empregouse a fondo, de xeito que ningún sector da crase obreira quedou
a marxe da perda de dereitos.
Hoxe, mais que nunca,
existen razons para opoñernos activamente a esta perda de dereitos, que ademais
fixo posible que cada vez sexamos mais pobres, e que os ricos sexan mais ricos.
O
cabreo e a indignación SIN MOBILIZACION, non sirven de nada.
ESTE 1º DE MAIO TEMOS QUE DAR RESPOSTA A TODALAS
AGRESIONS QUE SUFRIMOS, E EMPEZAR O CAMIÑO DE RECUPERAR OS DEREITOS PERDIDOS, PARTICIPA
CON CC.OO. NA
MANIFESTACION
ÁS 12
H. NA PRAZA DA PEREGRINA ( PONTEVEDRA ).
lunes, 7 de abril de 2014
Expansión.com
Portada » Función pública
PIDEN QUE SE LES DEVUELVA EL SUELDO DETRAÍDO
Los sindicatos de funcionarios consideran insuficiente el gesto
de devolverles otro moscoso
28.03.2014M. C. G. / Agencias 9
Los sindicatos de Función Pública consideran insuficiente el gesto del Ejecutivo de devolver otro día moscosos más de los tres suprimidos en 2012 y emplazan al ministro de Hacienda, Cristóbal Montoro, a devolver a los duncionarios los derechos que perdieron con las medidas antidéficit.
El ministro de Hacienda y AAPP, Cristóbal Montoro, ayer en el Congreso de los Diputados
Portada » Función pública
PIDEN QUE SE LES DEVUELVA EL SUELDO DETRAÍDO
Los sindicatos de funcionarios consideran insuficiente el gesto
de devolverles otro moscoso
28.03.2014M. C. G. / Agencias 9
Los sindicatos de Función Pública consideran insuficiente el gesto del Ejecutivo de devolver otro día moscosos más de los tres suprimidos en 2012 y emplazan al ministro de Hacienda, Cristóbal Montoro, a devolver a los duncionarios los derechos que perdieron con las medidas antidéficit.
El ministro de Hacienda y AAPP, Cristóbal Montoro, ayer en el Congreso de los Diputados
El ministro de Hacienda y Administraciones Públicas, Cristóbal Montoro, anunció ayer en el pleno del Congreso que los funcionarios públicos van a recuperar otro día libre de los tres suprimidos en 2012 como parte de las medidas para reducir el déficit público.
La Federación de Servicios a la Ciudadanía de CCOO considera "una tomadura de pelo" el anuncio y asegura en un comunicado que es "una nueva manipulación del Gobierno, que primero ha retirado derechos y retribuciones a los empleados públicos para luego ir repartiendo dádivas con cuentagotas a través de días de asuntos propios".
El sindicato entiende que el esfuerzo realizado por los empleados públicos no se puede recompensar devolviendo sólo un día de asuntos propios, "cuando se han aplicado recortes salariales tan brutales como la retirada de una paga extra, la congelación salarial durante cuatro años consecutivos con la pérdida de poder adquisitivo que ello conlleva y una bajada de salario en un 5%".
Maniobra para las elecciones europeas
"Tenemos la impresión que este nuevo regalo es una maniobra enfocada a conseguir el voto de los empleados públicos en las próximas elecciones europeas a celebrar en mayo, tratando de este modo de que se olviden del continúo desprestigio, menosprecio y vilipendio que de su labor ha realizado este Gobierno", añade el sindicato.
FSC-CCOO exige que se reúnan las distintas mesas de negociación de las administraciones públicas y que se den de manera inmediata las instrucciones necesarias para que los empleados públicos recuperen la parte de la paga extra de diciembre de 2012 devengada antes de que se suprimiera por decreto, "tal y como numerosas sentencias judiciales han avalado".
Para el presidente de CSI-F, Miguel Borra, el anuncio "va en la buena dirección", aunque es una medida "claramente insuficiente" para los funcionarios. "En lugar de llevar a cabo un goteo de anuncios puntuales, sería más serio hacer una hoja de ruta que permita la recuperación paulatina de los derechos perdidos", defiende el presidente del sindicato.
Borra pide al Gobierno que aproveche la mejor situación de la economía española para "recuperar el poder adquisitivo perdido, como sería la recuperación de la paga extra de 2012, tal y como están marcando los tribunales".
Quedan pendientes la paga extra, bajada salarial y descuentos
Entre los derechos que pretenden restablecer, Borra cita la devolución de la paga extra de Navidad de 2012, la recuperación de poder adquisitivo tras tres congelaciones salariales y la bajada salarial del anterior gobierno, los descuentos aplicados por baja médica y un plan de recursos humanos para reforzar las plantillas en aquellos puntos de la administración donde sea preciso.
Se trata del segundo "moscoso" recuperado, tras el devuelto a finales de 2013. En 2012 los funcionarios perdieron tres de los seis días de libre disposición a los que tenían derecho, en tanto que en 2013 ya disfrutaron de cuatro y en 2014 tendrán cinco de estas libranzas.<br/><br/><a href='http://www.expansion.com/2014/03/28/funcion-publica/1395993814.html?cid=FCOPY33701'>Los sindicatos de funcionarios consideran insuficiente el gesto de devolver otro moscoso,Servicio Público. Expansión.com</a>
miércoles, 2 de abril de 2014
OFERTA DE EMPREGO PÚBLICO ANO 2014
Aprobada en Comisión Paritaria Mixta de 28 de marzo
de 2014 á oferta de Emprego pública para este ano.
|
FUNCIONARIOS DE CARRERA
|
||||
|
Gr
|
Denominación
|
Clasificación
|
Nº vacantes
|
Sistema
|
|
A1
|
Informático técnico de sistemas
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase técnico superior
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A1
|
Técnico de admón. general
|
Escala de admón. general, subescala técnica
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A1
|
Técnico de gestión de personal
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase superior
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A2
|
Técnico de gestión
|
Escala de admón. general, subescala de gestión
|
3
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A2
|
Técnico de gestión
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase técnico medio
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A2
|
Arquitecto técnico
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase técnico medio
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
A2
|
Técnico educación
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase técnico medio
|
2
|
Concurso-oposición libre
|
|
A2
|
Técnico medio administración especial
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase técnico medio
|
1
|
Concurso-oposición libre
|
|
C1
|
Técnico auxiliar educación diurna
|
Escala de admón. especial, subescala técnica, clase
auxiliar
|
4
|
Concurso-oposición libre
|
|
C1
|
Técnico auxiliar educación diurna
|
Escala de admón. especial, subescala técnica,
clase auxiliar
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C1
|
Administrativo de admón. general
|
Escala de admón. general, subescala administrativa
|
7
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C1
|
Encargado forestal
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase personal de oficios
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C1
|
Conductor maquinista
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase personal de oficios
|
3
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Conductor maquinista
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase personal de oficios
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Oficial de servicios auxiliares
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase personal de oficios
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Oficial de lavandería
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase personal de oficios
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Oficial de servicios generales y subalternos
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase cometidos especiales
|
2
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Oficial de comedor
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, clase cometidos especiales
|
2
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Auxiliar de admón. general
|
Escala de admón. general, subescala auxiliar
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
C2
|
Oficial infraestructuras y servicios
|
Escala de admón. especial, subescala servicios
especiales, persoal de oficios
|
1
|
Concurso-oposición promoción interna
|
|
LABORALES FIJOS
|
|||
|
Gr
|
Denominación
|
Nº vacantes
|
Sistema
|
|
C1
|
Administrativo del ORAL
|
5
|
Concurso-oposición promoción interna
|
Todas las plazas de funcionarios y puestos de
trabajo de personal laboral serán objeto de provisión mediante convocatoria
pública que, con sus correspondientes bases y programas, se publicarán en el
Boletín Oficial de la Provincia, y sus anuncios en extracto de dichas
convocatorias en el Diario Oficial de Galicia y en el Boletín Oficial del
Estado.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)